15u30. Dat is het aantal uur dat ik alleen moest overbruggen om tot bij Stijn te geraken. Of beter gezegd, overvliegen. Letterlijk, en dan nog met de Russen. Wie ooit met Aeroflot gevlogen heeft, weet dat dit geen alledaagse belevenis is. Stewardessen in fel oranje pakjes. Je zou denken dat je met KLM mee was.Zonder glimlach. Geen woord Engels. De restanten van hun gedrild communistisch regime zijn duidelijk zichtbaar. Mocht ik een woordje meer dan {da} of {spasiba} spreken, zou ik misschien geweten hebben wat ik toen tijdens de lunch in mijn mond gestoken heb. Op smaak was het alleszins onherkenbaar. Geen videoschermpjes en enkel Russische kranten. Verplicht mezelf in stilte bezig te houden. Gedeurende 3u30. Niet mijn sterkste kant. Gelukkig kon ik het woord “merlot” op de fles wijn lezen van de drankenkar. Toch iets vertrouwds. Daar heb ik me dan ook volop in gesmeten.

Dit betrof vlucht één naar Moskou. Gelukkig hebben de {roesskie} zich herpakt op vlucht twee naar Hong Kong. Na “Batman vs Superman”, drie uurtjes slapen en “How to be single” heel vlotjes door de immigratie rechtstreeks in hubby’s spierwitte armen. Precies niet veel zonneschijn gezien de afgelopen twee maand. Noeste werker, tijd om van de vakantie te profiteren!