In Maputo is straatventen big business. Handig, want eigenlijk heb je bijna niets nodig om een handeltje op te slaan. Na een paar weken observeren, heb ik stilaan door hoe de marketingstrategie ineen zit. Eerst en vooral moet je jouw klantenlokkers-skill op punt stellen. Je hebt de keuze tussen enkele evidence based tactieken. Met een goed gesmeerde stem spreek je iedere random voorbijganger aan met “amigo/a”. Geef toe, zou jij die zonnebril nu weigeren te kopen aan een echte vriend? Of fluit gewoon naar je potentiële klant. Niet de gekende fwiet fiew, zoals in hé sexy ding, maar een kordate en luide fuuiet. Geen woorden aan vuilmaken. Slechts een minimale inspanning vereist. Of nog beter, tuit je zwoele lippen en maak één lang smakkend kusgeluid. Zo wordt iedereen graag aangesproken, toch?

Daarnaast moet je goed brainstormen over het soort koopwaar of diensten. Liefst zaken aan de man brengen, waarvan potentiële klanten zelfs niet bewust waren dat ze het nodig hadden. Je moet een instant wow-effect kunnen uitlokken. “Ooh ja, geef het aan mij, waarom heb ik dit nog niet eerder aangekocht!” Topproducten zijn ongetwijfeld de merkloze zonnenbrillen, uitgestalde schoenen, tweedehands handtassen van Chinese makelij of felgekleurde plastieken riemen. Een kitschy boeket. Afrikaanse kunst, met of zonder grote K. Kleurrijke stofjes. Om zelf kleren van te maken. Pièce-unique. Of te gebruiken als tafelkleed. Niet iedereen heeft creatieve vingers. Daarnaast doen huishoudelijke accessoires het bijzonder goed, zoals vierkoppige kattenkoppen, tapijten op de rol of emmers met een uitwringstuk voor een mob. Nog steeds een raadsel hoe dat eigenlijk werkt. Een net geen nieuwe gsm. Ook instant verbruiksproducten worden vlotjes verkocht. Sigaretten, chips of nootjes, voor zij die aan het rood licht staan. Maar er zijn ook gezondere opties, zoals bananen, mango’s of appelsienen. Inclusief de pelservice. Schoen plots versleten? Geen paniek. Voor 50 meticais wordt dat teenstuk terug aan die sandaal gezet. Even geen belkrediet meer? Geen paniek. Wandel tien meter  verder, ongeacht welke richting, en je botst wel op zo’n geel telecomhesje. Of op een parkeerwachter. Onder het motto ‘de straat is van ons’ wordt iedere vierkante meter aan zich toegeëigend. Je zál parkeren hoe zij het aangeven. Ja, zet u maar over de hele breedte van de stoep. En daarna hier ook graag nog een centje voor betalen. Voor de service. Alstublieft. Elk zijnen business.