Parmezaanse kaas. Griekse yoghurt, liefst  Oikos van Danone. Heinz ketchup. Blokje zwarte Côte d’Or, met hazelnoten. Tanqueray gin. Sensodyne tandpasta, voor gevoelige tanden. La Roche Posay dagcrème, hydréant légère. Niet evident om deze speciallekes te bemachtigen. De meeste merkproducten worden vanuit Zuid-Afrika of Europa ingevoerd. En daar hangt dan ook een stevig prijskaartje aan vast. Twee keer nadenken vooraleer je dat blokje Goudakaas in je mandje legt. Een meergranen pistoleetje met een simpel schelleke kaas wordt plots een heuse delicatesse.

Eigenlijk zit Mozambique met een, euh, niet te onderschatten probleempje. Ze produceren hier vrijwel niets. Een van de armste landen ter wereld en er wordt amper in industrie geïnvesteerd. Men teert er voornamelijk op landbouw. Maar ook dat is geen succes. De Portugezen verlieten hun uitgebuitte kolonie in ’75. Daarna volgde jarenlange burgeroorlog waarbij ze meer landmijnen dan patatten in de grond stopten. De akkers die er al van gespaard bleven, werden regelmatig geteisterd door natuurrampen. En alsof het niet erger kon, begonnen ze na de oorlog dan nog eens communistisch te experimenten. Totdat de Russen hun steun terug trokken. Dan was het helemaal huilen met de pet op. Een dieet van mais, rijst, cashewnoten en bananen. De enige producten van eigen bodem en worden grotendeels geëxporteerd. Dus zowat al de rest wordt geïmporteerd. Zelfs de grote pick-ups, die elke morgen tientallen straatventers van groenten en fruit voorzien, komen van over de  Zuid-Afrikaanse grens. Ananas, banaantjes, appelsienen, kerstomaatjes, komkommer en advocado’s. Geen probleem om een gezond ontbijt of simpele lunch ineen te flansen. Voor het avondmaal moet je al eens wat creatiever te werk gaan. Altijd maar weer die tweestrijd tussen kip of rund. Helaas zonder al te veel smaak. Mager vlees, letterlijk te nemen. Daarom gaan we vaak uit eten. Om maar niet te zeggen vijf van de zeven. Lijkt decadent? Niet als je betere kwaliteit aan dezelfde prijs kunt krijgen. En nadien geen volle afwasbak. Ook mooi meegenomen. En zo steunen we de plaatselijke economie. Hier in Maputo trouwens culinaire plekjes genoeg. Voor ieders smaak wat wils. Graag de Portugese keuken? Met nadruk op vlees. Véél vlees, al dan niet hangend aan een grote spies (A Nossa Tasca of JN 281). Liever een lekker gegrild visje of een schotel zeevruchten (Ocean, Campo Di Mare & Zambi)? Pizzaatje (Spazio of Mundos). Tapa(t)s, wel zonder pêchen (A Esquina). Spicy Indisch met naan (Mokscha) of een Pad Thai (Inter Thai). Hip healthy quinoafood (Dhow, CK café & Txhapo Txhapo). Overal met een glaasje Portugese of Zuid-Afrikaanse wijn. Of een Manica of een 2M. Want bier, dat brouwen ze hier wel. Gerstennat van eigen bodem. Lokaal geproduceerd. Kwestie van prioriteiten te leggen. Maar geen probleem. Dat appreciëren wij wel ;-).