11u03. Polana shoppingcenter Maputo, Mozambique. Zwarte lakpumps, 15 cm stiletto’s en een rode zool. Je hoeft geen Elle-abonnee te zijn om te weten dat die dame op Louboutins loopt. Net uit haar Mercedes GLK gestapt. Met de Louis Vuitton tas rond haar pols. Vlug dropt ze haar pastelroze galajurk bij de nieuwkuis. Daarna binnen in de JN281, lunch met een al even opgeklede vriendin. Geen giswerk nodig. Die zitten er warmpjes bij. Naast de 4×4 staat een groene vuilniscontainer. Tot over de rand puilt het niet-gesorteerde afval. Etensresten, glas, bouwafval, takken, dozen, een stoel met drie poten. En twee handen. Van een hongerige jongeman. Net zijn buit vanuit de hoop afval gevist. Dat hij gulzig de groezel uit de opengescheurde zak van de pak cornflakes naar binnen werkt, laat niets aan de verbeelding over. Hij behoort duidelijk niet tot de happy few.

Leven in een hoofdstad. Decor van torenhoge tegenstellingen. Zeker hier in deze buurt. Expats en diplomaten. Indiërs, Chinese businessmen en uitgeweken Portugezen. En 2% van de Mozambikanen. Brede lanen bezaaid met villa’s. Plus bewakers, dreigende honden en prikkeldraad onder stroom. Een paar blokken verder een zee aan golfplaten, aardewegen en de overige 98%. Bizarre situatie. Wat later in de SuperSpar sta je met je rijkelijk gevulde kar aan de kassa. Mastercard bovenhalen en zo weer weg. Terwijl ernaast een gigantische mensenmassa urenlang aanschuift voor het goedkoopste brood van de stad. Het enige wat zij die middag zullen eten. ‘t Verschil is niet subtiel.

Oké, we wonen tweeëneenhalve maand in Mozambique, maar nog niet buiten ‘the comfort zone’ getreden. Dus al kennis gemaakt met het echte Afrikaanse leven? Neen, eigenlijk niet. Buiten die ene D-tour met Davis, de Txopela-man. Unieke kans om veilig rond te neuzen in Polana Caniço. Zijn wijk, met één geasfalteerde hoofdstraat en een doolhof aan stoffige steegjes. Prototype buurt ‘African style’. Kleine grijze bakstenen huizen met een minimum aan comfort. Chaotische bedrijvigheid van verkopers van Westerse tweedehandsschoenen. Nieuwsgierige kinderen. Kippen en kattenjongen. Kleine eettentjes, kapsalon en een naaiattelier. Dammende mannen, een zelfgemaakt spelbord en kroonkurken pionnen. Vrouwen met zware manden met bananen op hun hoofd. De Txopela gaat snel, mijn ogen te traag. Een kleine glimp van de Mozambikaanse realiteit.