Ik ga op kamp en plaats de volgende bestelling: graag een weekendje zon, met een dagtemperatuur van om en bij de 25 graden; alsjeblieft 36 fantastische mede scoutsvrouwen, gauss curve-gewijs verdeeld tussen de 25 & 78 jaar en liefst een kamphuis met een hoek af, pal in het centrum van kattenstad Ieper.
Thema gerelateerde dagactiviteiten met uitdagingen waarmee zowel de taalpuristen onder ons zich kunnen uitleven (o.a. spreekwoorden met katten bedenken, 11jes maken en “‘k Zag twee poezen met dikke loezen” varianten zoeken), alsook de liefhebbers van old school scoutsspelletjes hun ding kunnen doen (geblinddoekt de staart aan de kat binden, muisjes vissen en flespoepen). Ieperpolie spelen onder de Lakenhalle, met veel bekijks van de talrijke toeristen en gratis djingeldjangel achtergrondmuziek van de fanfareband, die zelfs niet wilde stoppen als je hun geld toe stak. Je medepoezen van de Nakies (stiekem de Britse Kortharen in disguise) geld laten bijverdienen door een kattenbeeldje in elkaar te knutselen of échte Ieperlingen een mop te laten vertellen, ennè. En dan dat zuurverdiende geld te verliezen aan poezenhotels van de concurrentie . Langs Start passeren en tot drie keer toe direct je bonus moeten afstaan aan de belastingen. Heel realistisch allemaal.
De eindscores lagen uiteindelijk ver uit elkaar, alhoewel de groepjes fair verdeeld waren op basis van een uiterst betrouwbare wetenschappelijke studie, waarbij voorkeuren zoals bijvoorbeeld “het Jeroen Meus boterdieet vs. Sandra Bekkari groentjesplan” of “snoozen en dan nog eens omdraaien vs. al de strijk aan het doen voordat de wekker afgaat ” bepaalden in welke je terecht kwam. Na een verfrissende aperitief op het zonneterras met kunstgras, een serene afsluiter van de dag met De Last Post en een nachtwandeling met graanjenever op de Vesten. Herinneringen aan Barnum ophalen en Havaianas laten sneuvelen tijdens een intense initiatie volksdans.
Al dit moois doorstaan met de nodige energie afkomstig uit lekker Vlaamsch eten, vol-au-vent in de Kazematten en zelfgemaakte zondagse kost, waarbij boontjes uiteraard niet mogen ontbreken.
Bedankt poezekes, een heerlijke afsluiter van mijn eerste jaar als expatvrouw, in West-Vlaanderen dan nog, ’t kon niet mooier zijn.

Morgen terug het vliegtuig op, Stijn achterna die al een weekje Taiwan aan het verkennen is. Taipei wordt de komende vijf weken onze nieuwe thuis.
Ditmaal laten we al ons gerief veilig in het magazijn in Aalst staan, ditmaal geen getjool. Met alle Chinezen, maar niet met den dezen :-).