Dat die lange vakantie in juni ons deugd gedaan heeft, mag je gerust in het vet zetten én dubbel onderstrepen. Sterker nog, het zalig stressvrij genieten van de rust en onbezonnenheid heeft letterlijk zijn vruchten afgeworpen. Een onverwachte schot in de roos. Een gelukzalige voltreffer. De mierenzoetste kers op mijn 30^e verjaardagstaart.

Nu nog de 22 resterende weken van de voorspelde levertijd van het ultieme geschenk afwachten. Vol ongeduld, en dat van beide kanten blijkbaar. Momenteel is het nog een echte blinddate, met conversaties bestaande uit wrijfkes van onze zijde en plofkes van de binnenkant. Eind februari is het dan eindelijk zover, dan mag het uiterst welgekomen boontje uit het pakje tevoorschijn poppen.

Ja, we zetten ons expatleven verder met een extra valise (of misschien zelfs een twintig voet container). Hopelijk krijgen we vanaf het nieuwe jaar een vaste bestemming toegewezen. Met een planning die eens verder reikt dan een paar weken ver. ’t Zou alleszins een primeur zijn. Gelijk wat ervan komt, we zijn ondertussen al zodanig getraind in al dat getjool, dat we het sowieso wel zullen redden ;-). Als plan A er ten lange laatste niet door komt, hebben we nog steeds een plan B. ’t Zijn zorgen voor morgen.
Nu graag een virgin mojito of een glaasje kidibul, chin chin. De echte Thirsty Thirty champagne wordt om goede redenen nog een paar maand in de frigo bewaard!