Het ging zo snel voorbij, onze volle maand verlof.
Toen we de laatste week terugdachten aan deel één, namelijk onze afreis naar België, leek het al zo superlang geleden te zijn. Centraal stond Maxime haar eerste feestje, meteen de gelegenheid om na acht maand afwezigheid iedereen in één klap terug te zien. Un aperitivo Italiano, op den Hoogleedse boerebuiten met heerlijke deuntjes van de Jazzavan. Zoveel mogelijk gezellig samenzijn met de familie en even deelnemen aan het gewone Roeselaarse gangetje. Dinsdagochtend markten (of toch naar de Pub gaan en daar blijven plakken) en klassiek de 15^e augustus vieren met barbecue bij de oud-scouts. De kindjes een beetje uit handen geven, met een nachtje kinderloos genieten van de schone Vlaamse Ardennen als kers op de taart. Na 10 dagen typisch Belgisch zomerweer terug naar de Italiaanse zomer.
Deel twee van onze vakantie verkenden we de groene heuvels van Veneto. Verona, Vicenza en Soave bezoeken, wijntjes degusteren, hiken en luilekkeren in de Terme di Giunone. Dit alles in het meer dan aangename gezelschap van ons meterke. Een huis met tuin – iets waar we in Milaan alleen maar van kunnen dromen – stond gelijk aan iedere avond barbecueën en profiteren van de gezonde buitenlucht. De vreselijk agressieve tijgermuggen moesten we er helaas wel bij nemen. Velen onder hen hebben ons verblijf niet overleefd :-).
De laatste week van het verlof vertoefden we in het betoverende Riva del Garda in de provincie Trentino. Het noordelijkste punt van het Gardameer is volgens ons één van de mooiste plekjes die we in Italië al aandeden. Adembenemend, die symbiose van ruwe metershoge bergwanden met het donderblauwe water van het meer. Mochten we niet meer van het expatleven kunnen genieten, zouden we ons daar wel nog zien wonen.
Na drie jaar zijn we er echter nog steevast van overtuigd dat we zo lang mogelijk wereldburgers willen blijven. Ondertussen gaat ons gewone Italiaanse leventje verder zijn gang: Stijn aan het werk, Alixe in de crèche en ik thuismoederen met Maxime.
Niets spectaculairs, en dat is best oké. Op naar nog een extra jaar Milaan?