Na menig feedback over de switch naar het bloggen in het Engels, zal ik vanaf deze post proberen aan iedereens vraag te voldoen door in beide talen te schrijven.
Double trouble?
Yes, ik zal Google Translate niet vragen letterlijk te vertalen, dan zou de clue snel verloren gaan en mijn humor al helemaal niet verteerd worden.
Twee volledig verschillende schrijfsels dan maar, voor jullie liefste lezers maak ik er graag de tijd voor ;-).

We zijn geïnstalleerd, hoera!
Op minder dan 24 uur nadat de container in Dubai aan wal kwam, werden de dozen in ons huis al uitgepakt. De kerels van de verhuisdienst hebben – volledig terecht – gevloekt op het terug in elkaar puzzelen van onze Ikea kasten. Oeps :-).
Naar een ander continent verhuizen voor slechts zes à negen maanden?
Geen enkel probleem, maar dan werp ik het afbreken/opbouwen van onze inboedel wel graag in iemand anders zijn schootje. Op enkele wijnglazen en de strijkplank na, heeft al ons gerief de overtocht overleefd. Oke, de meubelen zien er wel van af, maar dat doen ze sowieso al met twee kleine kadés in huis.

Deze eerste zes weken in Fujairah zijn voorbij gevlogen en toch lijkt het alsof het al superlang geleden is dat we uit België vertrokken zijn.
Misschien omdat het hier een hele andere realiteit is? Het dagelijkse leven is hier zeer verschillend van wat we gewend waren in Milaan. Terwijl we daar gewone mede-Europeanen waren, die – afgezien dan van het blonde haar en de niet zo Italiaanse tongval – niet opvielen, zijn we hier echt buitenbeentjes.
Van de +/- 10 miljoen inwoners in de UAE (United Arabic Emirates: Fujairah – waar wij wonen – is er één van, naast Abu Dhabi, Dubai, Ras Al Khaimah, Sharjah, Umm Al Quwain & Ajman) vertegenwoordigen de Emirati slechts 11,5%. De overige 8.85 miljoen zijn buitenlanders, waarvan sommige bevolkingsgroepen zelfs een groter percentage representeren, zoals de Indiërs (27,5%) en Pakistani (12,7%). Daarop volgen Bangladeshi, Filipijnen, Iranezen, Egyptenaren, Nepalezen, Sri Lankezen en Chinezen. In principe kan je dus stellen dat 88,5% van de personen die hier rondlopen expats zijn. Een expatriate is iemand die zich tijdelijk buiten zijn thuisland bevindt in functie van het werk. Zoals wij, maar dan toch niet helemaal.
In realiteit zijn het overgrote merendeel van de expats echte arbeidsmigranten, die hun land & familie achterlieten op zoek naar een “beter” (financieel) leven en waarvan het “tijdelijke” karakter eerder permanent is. Ze vertegenwoordigen 90% van de werkkrachten (lees: zonder hen zou het hier helemaal in de soep lopen), terwijl de Emirati zelf liever hun handen niet vuilmaken en voornamelijk hun brood verdienen met een job als ambtenaar of bij het leger. Laat ik het nu niet over de arbeids- en leefomstandigheden hebben, daarvoor moet er nog wat meer opzoekingswerk gebeuren om het helemaal objectief te kunnen weergeven. Ik kan alvast wel al stellen dat het niet oké is (en dan volgt mijn verhaal over de mannen – moderne slaven? – die onze White Village renoveren).
Slechts 5% van de populatie wordt vertegenwoordigd door Westerse landen en dat is overduidelijk merkbaar. Veel blank (&bloot) vel zie je niet in het straatbeeld, evenals (gelijk welk kleur, maar dan al zeker geen lichtkleurig) vrouwelijk hoofdhaar, maar het is wel gedoogd. Zeker als je naar de supermarkt gaat, is het alsof er een giganstiche fluogele pijl boven jouw hoofd hangt. Anders dan ik had verwacht, maakt niemand er problemen van dat je bijvoorbeeld een mouwloos jurkje draagt dat een stuk boven de knieën zweeft. Het is ook niet verboden.
Het enige wat je dan moet kunnen verdragen, is dat iedereen jou aanstaart , maar dat doen ze sowieso al, zelfs al zouden je armen en benen bedekt zijn. Enkel door het dragen van een abaya (= traditioneel zwart gewaad) en een hijab (= sluier) of niqab (= sluier die ook het gezicht bedekt) kan je jou onzichtbaar maken en dat is nu niet echt mijn stijl :-).

Qua klederdracht dus geen geweldige veranderingen, zeker niet als je bedenkt dat ik nu deze blog schrijf in mijn bikini. Good vibes hier in de Tennis & Country Club. Er valt niet zoveel te beleven in Fujairah, maar deze niet onplezante plek waar je kan sporten, aan het zwembad kan relaxen (of bloggen of studeren ;-)) en socializen, is voor de korte tijd dat we hier zijn voor mij voldoende. Voorlopig toch :-), want nu dat ik succesvol mijn opleiding tot wijnspecialist heb afgerond, kriebelt het alweer om met iets nieuws te starten.